Wołaj w czasie bitwy!

Wołaj do Boga w czasie walki! Walcz i nie odkładaj tego na później! Złóż w Panu całą swoją nadzieję! – to przesłanie jakie odebraliśmy wczoraj z 1 Kron 5,19-20, jeden z odkrytych w Biblii „skarbów genealogii”, którymi ostatnio dzieli się Pastor Piotr. – Czasem wołamy przed walką, prosząc by nas to ominęło. Czasem wołamy już po – wyciągając bolesne lekcje z przeszłości. Jednak dziś Duch Boży objawia, że to jest ta chwila, ten czas! Właśnie dziś, gdy toczysz duchowy bój – wołaj do Pana!

Bardzo cieszyliśmy się słysząc świadectwa brata Karola z Kanady (Toronto) i siostry Stefanii z Bristolu. Czasu uwielbienia i modlitwy Kościoła nie da się przecenić – tak cudowne to chwile!

– Jezus wkracza na cmentarzysko ludzkich zranień, krzywd, przechodzi obok zgliszcz naszych złudnych nadziei, którymi jeszcze tak niedawno pysznie chlubiliśmy się – komentował Ewangelię Marka 5,1-12 pastor. Dziś wszystko przypomina cmentarz. Zraniony, wyjący jak wilk i samo kaleczący się człowiek budził strach. Był nieobliczalny, zatem wiązano go. Pętami. Łańcuchami. Zrywał je wszystkie. Miał spętane ręce i nogi. Chodziło przecież nie tylko o to, by go obezwładnić, ale także unieruchomić. Ten jednak, mimo demonicznych kajdan i ludzkich łańcuchów, przybiegł do Jezusa! Tak, przybiegł na własnych nogach! Pokłonił się Jezusowi.

Pan uwolnił go, wygnał legion demonów. I zaprosił, by teraz – już wolny – poszedł do swoich, powiedzieć innym, co Bóg mu uczynił. Pan Jezus ma moc zerwać twoje pęta. On ma moc większą niż nieprzyjaciel. Mimo związania, wewnętrznej szarpaniny, możesz przybiec do Jezusa, by pokłonić się przed Nim.

Zachęceni Słowem Ewangelii przychodziliśmy w modlitwie do Jezusa, by pokłonić się Temu, który ma moc wesprzeć nas w czasie duchowego boju, skruszyć kajdany wroga. I doświadczaliśmy Jego potężnej mocy – bo Bóg jest ten sam, wczoraj, dziś i na wieki!

Bądź z nami na kolejnych nabożeństwach. Sezon urlopowy wprawdzie w pełni, jednak nie przestajemy modlić się w poniedziałki, środy i niedziele. Bądźmy razem!